Singapore!

Begin deze week werd het duidelijk: Vrijdag definitief op pad naar Singapore met een Nederlandse en een Canadese collega.We gaan daar in twee en een halve week een helikopter op bouwen. Snoepreisje!

Als ik samen met Roger in de 777 van KLM stap is het al half negen 's avonds. Ik zie best op tegen de reis; 12 uur hangen in een stoel. Nou ja; stoel.......Zodra we bij onze rij van drie stoelen aankomen begin ik me serieus af te vragen of het geen rij voor kinderen is, zo dicht staan de rijen op elkaar. Ik bedoel; het past allemaal wel, maar je moet wel een beetje van elkaar houden, zal ik maar zeggen. Twaalf uur lang knietje vrijen met Roger heeft nooit hoog op mijn verlanglijstje gestaan. Maar ja, je moet wat over hebben voor een snoepreisje.

Op zaterdag avond komen we gebroken aan in ons hotel en organiseren gelijk maar een werkbespreking/diner met onze Canadese collega; Jamie. Hier wordt duidelijk dat we nog maar weinig kunnen doen: de helikopter zelf wordt pas op dinsdagavond in de haven verwacht en de planning is dat hij pas woensdag in de loop van de dag naar het vliegveld wordt getransporteerd om te kunnen worden opgebouwd. Op het vliegveld moeten dan ook alle ontbrekende onderdelen en gereedschappen via de luchtvracht binnen komen druppelen. In ieder geval hebben we zondag en waarschijnlijk ook maandag voor onszelf om bij te kunnen komen van de Jetlag.

Zondag middag maken we een korte sightseeing trip te voet door onder meer Chinatown en bewonderen we met name de skyline van Singapore.

We dwalen af richting de Marina waar al snel het meest in het oog springende gebouw van Singapore zichtbaar wordt: het Marina Bay Sands Hotel. Op een afstandje ziet het er uit als een cruiseschip dat is gestrand op een kluitje wolkenkrabbers. Echt bizar.......

Foto is van internet geplukt!

Gedwongen vakantie

............en het wordt stil na mijn afscheidsdineetje. En na een week wordt het nog stiller want per abuis is ook nog mijn werk email adres afgesloten! Als ik dat tegen buurman Rinus zegt, krabt hij zich eens achter zijn oor en zegt "Weet je echt zeker dat je die baan gekregen hebt?". 

Ehhhhh.....het zal toch wel?

Na een lichtelijk paniekerig mailtje naar het enige e-mailadres dat ik nog weet in Vancouver, ben ik gelukkig maandagavond al weer online en gerustgesteld. In de dagen erna begint er eindelijk wat informatie binnen te druppelen en langzaam vallen stukjes van de puzzel op hun plek.

In het oog van de storm....

Na 23 jaar te hebben gewerkt in Den Helder begon het, toch nog onverwacht, bij me te kriebelen........Noem het een mid-life crisis of een tijdelijke verstandsverbijstering, feit is dat ik het tijd vond om eens wat anders te gaan doen.

Na overleg met Ageeth heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mijn cv opgestuurd naar CHC Global Operations; dit is de tak van ons bedrijf die het werk buiten Europa voor zijn rekening neemt. Na een toch wel zenuwslopende 6 maanden die vooral uit veel wachten bestond ben ik dan uiteindelijk per 1 maart aangenomen. Hiep hiep hoera......

Ik ga als Touring Engineer in het buitenland een voor mij nieuw type helikopter onderhouden, de Agusta Westland 139. Waar precies, is nog onbekend en kan ook varieren. Op dit ogenblik zijn de meest waarschijnlijke bestemmingen; Nigeria, Tanzania, Mozambique, Azerbeidjan en Kazachstan, maar Thailand en Sarawak behoren ook tot de mogelijkheden. Ik ga in een rooster lopen van 6 weken werken gevolgd door 6 weken vrij.

Een Agusta Westland 139 boven de Noordzee

.

En omdat 6 weken van huis best wel lang is leek het me een leuk idee om via dit blog contact te houden met familie en vrienden. In navolging van mijn zus Debby, die een geweldig blog bijhoudt sinds haar vertrek naar Panama wil ik proberen om 1 keer per week een klein stukje te schrijven. Geen droge opsomming van wat ik allemaal gedaan heb maar wel de bijzonderheden die ik ben tegengekomen of heb meegemaakt.