Je moet wat hè...

Tot mijn schrik zie ik dat mijn laatste blog update alweer meer dan een half jaar geleden is, dus het wordt wel weer eens een keer tijd! Een druk werkschema gecombineerd met het feit dat ik eigenlijk geen foto's mag maken hier, zorgde ervoor dat mijn blog een beetje ondergesneeuwd is geraakt. Ik beloof beterschap! Het afgelopen half jaar heb ik nagenoeg al mijn werkdagen in Afrika doorgebracht. Het is wel de gewoonte geworden om op de terugweg naar huis een dag door te brengen op onze thuisbasis in Augsburg om problemen en prangende zaken efficiënt te kunnen afhandelen, maar verder werk ik alleen maar in Afrika. Misschien is het wel leuk om de Juba operatie aan de hand van wat foto's wat gedetailleerder te beschrijven, want stiekem heb ik ondertussen toch aardig wat foto's met mijn telefoon kunnen maken.

Het grootste probleem hier blijft toch wel het feit dat we geen hangaar tot onze beschikking hebben, wat onze taak zwaar bemoeilijkt en soms zelfs bijna onmogelijk maakt.


Vroege start vanaf onze parkeerspot op de taxi baan

Dat we geen hangaar hebben betekent ook dat we geen opslagmogelijkheid hebben voor ons equipment en gereedschap op het vliegveld, dat ligt allemaal opgeslagen in een zeecontainer op twintig minuten rijden afstand. Verre van ideaal, maar ja, je moet wat hè...

Ook onze mogelijkheden om het noodzakelijke equipment en gereedschap te transporteren zijn beperkt en het irritante is dat je altijd dat nodig hebt wat achteraan en onderop ligt.


Die beperkte opslag- en transportmogelijkheid heeft weer tot gevolg dat we ons hier en daar wel moeten behelpen. Arbo-technisch zitten we hier dan ook in het stenen tijdperk...



Ik kan een lesboek vullen voor de Arbo dienst.



In Nederland mag dit dus niet hè, van de Arbo.

Het gebrek aan kantoorruimte hebben we opgelost door onze hotelkamers om te katten tot kantoor met slaapplaats. Tja, je moet wat hè...


Een kantoor met bed is niet aan te raden als je van je werk los wil komen...

Omdat we dus geen hangaar hebben in Juba zijn we genoodzaakt om na een paar maanden vliegen hier, de helikopter terug te sturen naar Augsburg voor het noodzakelijke grotere onderhoud. Een mooie trip van vier dagen vliegen via Khartoum in Sudan, dwars door Egypte naar Cairo, vervolgens een sprong over het water naar Kreta, door naar Korfoe, langs de Kroatische kust naar Zagreb en dan Augsburg. En na het onderhoud weer terug naar Juba, volgeladen met de o zo noodzakelijke spullen om ons hier draaiende te houden. Catrin, onze logisticsmanager in Duitsland zorgt er ook voor dat onze voorraad "koekies, snoepies en snackies" op peil blijft. Een leuke morele ondersteuning.

Aankomst van een heli uit Duitsland vol met "Goedies"



Ondertussen heb ik mijn fietsie ingeruild voor eentje zonder wielen. Drie keer per week trap ik me een uur lang het snot voor de ogen zonder een meter op te schieten. Waardeloos hoor, maar ja, je moet wat hè... Gelukkig heb ik de volledige Top 2000 op mijn MP3 speler staan dus ik heb gelukkig wel wat te luisteren tijdens het "fietsen".

Nou vooruit; ik ook een selfie...

Is het dan alleen maar kommer en kwel?
Welnee; langzaam zien we verbeteringen doorsijpelen in de operatie. De afgelopen maanden is er een hele kudde chinezen neergestreken die eerst de startbaan opnieuw heeft geasfalteerd en onlangs de taxibaan ook heeft aangepakt. Dus nu staan we in ieder geval op een stukje knap asfalt en hebben we ook een betere parkeerplek kunnen bemachtigen.

Strak, gloednieuw asfalt. De beschaving rukt op!

Daarnaast boeken we eindelijk progressie in het opzetten van een gecertificeerd onderhoudsstation in Afrika. We hebben een hangaar gevonden in Uganda waar we onderhoud kunnen gaan doen. Ik ben afgelopen woensdag naar Uganda gevlogen en ben begonnen met het opzetten van een kleine basis op een kleine airstrip genaamd Kajjansi Airfield.

Kajjansi Airfield, Uganda

Uganda was op meerdere punten een prettige verassing. Een mooi groen land met een prettig klimaat. Na de soms meer dan 40 graden van Juba was de 26 graden van Kajjansi een heerlijke afwisseling. En als kers op de taart zat ik in een 5 sterren resort aan de oevers van het Victoria meer. Naast een prachtige stille omgeving had ik het resort praktisch voor mezelf; de toeristen moeten dit pareltje duidelijk nog ontdekken!

Een resort zonder klanten; bizar...

Verlaten hotel tuin met op de achtergrond het Victoria meer

Helaas moest ik na twee dagen alweer terug naar Juba, voor mijn laatste week van deze tour.
Volgende week maandag zit het er weer op en vlieg ik terug naar München om nog wat zaken te regelen. In vier weken tijd heb ik mijn bedje gespreid gevonden in Augsburg, Cairo, Juba, Entebbe, Dubai en weer in Augsburg. Ik begin me al aardig een wereldburger te voelen.

"Helaas" weinig rust de vier weken erna: Ageeth pikt me met de camper op in Augsburg en dan reizen we door naar Kroatië voor een paar weken vakantie. Zal wel even een overgang zijn, binnen vijf minuten van druk aan het werk naar midden in een vakantie. Maar ja, je moet wat hè...