Quality Time

Eind vorige week was 90% van het werk gereed in Singapore. Er werd echter snel duidelijk dat die laatste 10% aardig wat tijd in beslag kon gaan nemen door allerlei externe factoren, waardoor er veel tijd verloren zou gaan met het wachten op........

Het was echter niet nodig dat we met drie techneuten daar zouden gaan zitten wachten, ten slotte was de bulk van het werk gedaan. Omdat ik nog een afspraak had in Nederland die ik graag wilde laten door gaan hebben we besloten dat ik terug naar huis zou gaan. En zo kwam ik dan na een dertien uur durende vlucht vorige week vrijdag, weer thuis.

Omdat ik nog steeds geen vaste basis heb, is mijn rooster ook nog niet vast gesteld. Dus ik wist niet hoe lang ik thuis zou blijven. Na overleg met Ageeth besloten we snel twee dagen "Quality Time" in te lassen daar de pret elk moment over kon zijn. Een hotelletje geboekt in de Ooijpolder bij Nijmegen en lekker twee dagen wandelen in dit prachtige gebied. Mede door het fantastische weer zullen we deze dagen niet snel vergeten.



Net als we op de waaldijk lopen krijg ik een mailtje vanuit Vancouver: of ik volgende week voor vier weken naar Tanzania kan gaan om daar een tijdelijk gat  op te vullen........Ze vragen het ten minste netjes; het wekt in ieder geval de schijn alsof je ook nee zou kunnen zeggen.....
En dus pak ik dinsdag mijn koffer weer in en vlieg via Dar-Es-Salaam naar Mtwara, op de grens met Mozambique.
Nu kan ik niet het koningslied mee zingen op de Dam. Goh, wat jammer nou.....

Keek op de week.....

Na onze vrije zondag vorige week, die we in de mooie dierentuin  van Singapore hebben doorgebracht stroomde op maandag de onderdelen binnen. Het leek wel pakjesavond....

Dien ten gevolge konden we vanaf maandag aardig wat meters maken en de dagen regen zich aaneen terwijl de helikopter langzaam steeds completer werd.  

Tail Rotor puzzel

De tail rotor ( voor helikopter dummies: dat is dat ventilatortje aan de achterkant) bleek niet als complete unit leverbaar dus die kregen we in losse onderdelen aan geleverd. Dat is nog een leuke puzzel geweest....

En het puzzeltje bijna af....

Helaas werd vrijdag toch weer duidelijk dat de laatste, missende onderdelen niet meer voor maandag zouden worden geleverd en dus konden we zaterdag middag de deur van de hangaar achter ons dichttrekken voor, weer een vrije zondag. Lekker om even bij te komen wan ik heb behoorlijk last van een stevige verkoudheid en ben ondertussen bekaf. Ook bij Roger begint het continue werken zijn tol te eisen: zaterdag ochtend is hij ziek terug naar het hotel gegaan en heeft de hele dag geslapen! Gewoon over vermoeid: we moeten nog een beetje leren op onszelf te letten.....

Zaterdag avond zal ik niet gauw vergeten: door een stom ongelukje ben ik bijna overreden door een taxi! Omdat het regende trokken we een sprintje om over te steken maar zagen wel net op tijd een taxi met een noodgang aan komen: en die stoppen dus echt niet in Singapore! Dus wij vol in de remmen maar het bleek spek glad te zijn! Gevolg was dat we beiden onderuit gingen en ik stuiterde  op mijn rug en hoofd zo de straat  op! Dat de taxi nog net op tijd voor me kon stoppen met piepende remmen heb ik niet meer gemerkt daar ik door de harde klap geen adem meer kon krijgen en even genoeg had aan mezelf ... Lang verhaal kort: naast een behoorlijk pijnlijke rug lijk ik er niets aan te hebben overgehouden maar de schrik zit er goed in, want ik realiseer me dat het ook anders had kunnen aflopen. Een ernstig ongeluk kan in een heel klein stom hoekje zitten............

Zondag ben ik met wat pijnstillers toch maar weer op pad gegaan, om te voorkomen dat ik stijf werd. Singapore zou een winkelparadijs moeten zijn en inderdaad; er zijn hier zo vreselijk veel winkelcentra dat je je afvraagt waar de mensen moeten wonen. Alleen is er iets raars met die winkels; het zijn alleen maar merk kleding winkels. Mocht je iets ordinairs nodig hebben als een onderbroek, dan heb je een probleem want een "Zeeman" kennen ze hier niet....

Tja, wat is mooi.....

Zo had ik me tot doel gesteld om vandaag maar eens een zwembrilletje te kopen; wel zo lekker tijdens het baantjes trekken. Nou, dat heb ik geweten: na 2 uur lang te hebben geslenterd langs winkels van Prada, Louis Vuiton, Cartier, Rolex, Chanel enz. enz. heb ik het maar opgegeven. Ik snapte er niets van: Singaporezen dragen toch ook gewone onderbroeken en een zwembrilletje, of ben ik nu heel erg in de war?

Arjen van de Hoogeband

Uiteindelijk in de laatste Mall die ik binnenging, nota bene tegen over mijn eigen hotel, heb ik het antwoord gevonden: Al deze Malls hebben dus 10 tot 20 verdiepingen en hoe hoger je komt hoe ordinairder de winkels! Dus op verdieping 15 vindt je inderdaad een soort Hema, en een gewone boekenwinkel en dus ook een zwembrilletjes winkel (echt waar: veel meer hadden ze niet!). maar voordat je dus bij je zwembrilletjes winkel bent moet je dus verplicht langs al die kak winkels. Vermoeiend hoor...

Sightseeing Singapore

Aan het eind van de week beginnen we vast te lopen in het werk: we kunnen pas verder als we bepaalde cruciale onderdelen voor de helicopter binnen krijgen. Als zaterdag middag duidelijk wordt dat er zaterdag noch zondag onderdelen gaan binnen komen besluiten we om de rest van het weekend de boel de boel te laten en ons maar eens als toerist te gaan profileren.

Op het eind van zaterdagmiddag stappen Roger en ik in de metro richting het Marina Bay Sands Hotel. We wilden eens gaan kijken of we boven in dat gestrande schip konden komen.
Via een bijzondere loopbrug met een roestvrij stalen geodetische constructie komen we in het enorme winkelcentrum naast het Hotel. Dit decadente winkelcentrum heeft naast winkels van Prada, Louis Vuiton e.d. ook nog een hal voor rolschaatsers, een indoor gracht met bootjes, vele restaurants, een Casino ter grootte van een voetbalveld, en een strijkorkestje....

Na een half uur dwalen vinden we eindelijk de toegang tot het Hotel. Het wordt duidelijk dat als je geen hotelgast bent je eigenlijk niet welkom bent in het hotel; overal streng kijkende security mensen die je tegen houden. Ook met een "wij-zijn-eigenaar-van-deze-toko" houding lukt het niet.....We zijn dan ook best wel trots als we ons toch een weg naar binnen weten te wurmen via 1 van de loopbruggen die het hotel met het winkelcentrum verbind.

Met een grote grijns lopen we het hotel in.... en er weer uit! De loopbrug loopt op drie hoog dwars door de enorme foyer heen, en gaat er zonder afslag aan de ander kant weer uit........Dit schiet niet op.....

Als we ons willen omdraaien om een nieuwe aanval op het hotel te openen wordt ons oog getrokken door een bijzonder schouwspel:

De "Gardens by the Bay" met de "Super Trees" .....Wouw!
We besluiten dat het hotel wat ons betreft, met schip en al, in de stront kan zakken en zetten koers naar dit bizarre park.
Hier lopen we een uur lang tussen de kunstmatige boom constructies die begroeid zijn met epyphyten. Tijdens zonsondergang komen ook nog eens duizenden lampjes aan in de bomen. Net alsof we op de planeet van "Avatar" zijn beland. Mocht je ooit naar Singapore gaan: dit MOET je gezien hebben, liefst bij zonsondergang.

Eindelijk aan het werk

Ons wandelingetje op zondagmiddag vorige week in het China town van Singapore blijkt voorlopig ons laatste uitje hier. We zijn hier ten slotte niet om vakantie te vieren..........

Maandag gebruiken we om onze contacten hier op te zoeken en het project door te spreken. We gaan op bezoek bij Mr. Chua; een ouwe chinees met een Fu Manchu sikje. Mr Chua is onze lokale regelneef die er voor moet zorgen dat alles wat we nog nodig hebben ook inderdaad zo snel mogelijk bij ons terecht komt. Nadat hij ons op een lunch heeft getrakteerd bij de golfclub zet hij ons af bij de gloednieuwe hangaar van Bell Helicopters, een Amerikaanse helicopter fabrikant. Hier zullen we de komende weken de klus moeten klaren en vandaar dat we hier ook even alle neuzen de zelfde kant op zetten.

Dinsdag begint het serieuze werk; we gaan al bijtijds naar de haven waar we assisteren met het ontschepen van de helikopter. De heli staat aan boord van een schip ter grote van een supertanker, afgeladen met BMWs, Mercedessen, Porsches, enzovoort.

Geïmproviseerde trekhaak........

Daar dit een karweitje is dat niet vaak voorkomt, loopt dit niet helemaal van een leien dakje.
Er is geen procedure voor en we worden geconfronteerd met haven arbeiders die geen engels spreken en niet alleen ons, maar ook elkaar niet blijken te verstaan! Tevens past de trekstang waarmee we de heli van boord moeten trekken niet op de trekker van haven arbeiders. Met wat gezonde improvisatie en het zweet op het voorhoofd klaren we uiteindelijk de klus. Eerlijk gezegd: het zweet gutst ons van het lijf want in de volle zon is het tegen de 35 graden bij 100 % luchtvochtigheid.

Woensdag weer bijtijds naar de haven waar we assisteren met het op een trailer zetten van de heli. In tegenstelling tot gisteren blijkt dit een fluitje van een cent te zijn. 's Avonds na de spits rijdt de trailer onder begeleiding dwars door de stad naar de hangaar van Bell Helicopters alwaar we middernacht de heli weer van de trailer takelen. Afgedraaid vallen we om half twee 's nachts in ons mandje.

Vanaf donderdag vallen we in een ritme dat nog wel even zal aanhouden: een gewone werkdag van acht tot vijf. Als we ons bij Bell installeren en alles hebben uitgepakt blijkt al snel dat we nog een hoop zaken missen. Uiteindelijk zijn we nog tot maandag met de voorbereidingen bezig voordat we eindelijk een aanvang kunnen maken met de werkzaamheden. Gelijk maar een hoop "zichtwerk" geleverd: In een uurtje tijd zat de staart er al weer aangeplakt! Hopelijk gaat de rest net zo gesmeerd, de komende week.