Eindelijk aan het werk

Ons wandelingetje op zondagmiddag vorige week in het China town van Singapore blijkt voorlopig ons laatste uitje hier. We zijn hier ten slotte niet om vakantie te vieren..........

Maandag gebruiken we om onze contacten hier op te zoeken en het project door te spreken. We gaan op bezoek bij Mr. Chua; een ouwe chinees met een Fu Manchu sikje. Mr Chua is onze lokale regelneef die er voor moet zorgen dat alles wat we nog nodig hebben ook inderdaad zo snel mogelijk bij ons terecht komt. Nadat hij ons op een lunch heeft getrakteerd bij de golfclub zet hij ons af bij de gloednieuwe hangaar van Bell Helicopters, een Amerikaanse helicopter fabrikant. Hier zullen we de komende weken de klus moeten klaren en vandaar dat we hier ook even alle neuzen de zelfde kant op zetten.

Dinsdag begint het serieuze werk; we gaan al bijtijds naar de haven waar we assisteren met het ontschepen van de helikopter. De heli staat aan boord van een schip ter grote van een supertanker, afgeladen met BMWs, Mercedessen, Porsches, enzovoort.

Geïmproviseerde trekhaak........

Daar dit een karweitje is dat niet vaak voorkomt, loopt dit niet helemaal van een leien dakje.
Er is geen procedure voor en we worden geconfronteerd met haven arbeiders die geen engels spreken en niet alleen ons, maar ook elkaar niet blijken te verstaan! Tevens past de trekstang waarmee we de heli van boord moeten trekken niet op de trekker van haven arbeiders. Met wat gezonde improvisatie en het zweet op het voorhoofd klaren we uiteindelijk de klus. Eerlijk gezegd: het zweet gutst ons van het lijf want in de volle zon is het tegen de 35 graden bij 100 % luchtvochtigheid.

Woensdag weer bijtijds naar de haven waar we assisteren met het op een trailer zetten van de heli. In tegenstelling tot gisteren blijkt dit een fluitje van een cent te zijn. 's Avonds na de spits rijdt de trailer onder begeleiding dwars door de stad naar de hangaar van Bell Helicopters alwaar we middernacht de heli weer van de trailer takelen. Afgedraaid vallen we om half twee 's nachts in ons mandje.

Vanaf donderdag vallen we in een ritme dat nog wel even zal aanhouden: een gewone werkdag van acht tot vijf. Als we ons bij Bell installeren en alles hebben uitgepakt blijkt al snel dat we nog een hoop zaken missen. Uiteindelijk zijn we nog tot maandag met de voorbereidingen bezig voordat we eindelijk een aanvang kunnen maken met de werkzaamheden. Gelijk maar een hoop "zichtwerk" geleverd: In een uurtje tijd zat de staart er al weer aangeplakt! Hopelijk gaat de rest net zo gesmeerd, de komende week.