De "Crew", in sepia.....

Na de hectiek van de afgelopen weken is het deze week rustig geworden: het surplus aan collega's is huiswaarts gekeerd. Hoewel het werk waarvoor ze naar Mtwara waren gekomen klaar is, komen er toch nog twee specialisten volgende week terug om wat extra klusjes uit te voeren. Tot die tijd heeft de vaste crew weer even de vloer voor zichzelf. Misschien is dit dan een goed moment om ze wat uitgebreider voor te stellen.

Naast een zestal vliegers die ik verder buiten beschouwing zal laten werken we in Mtwara te allen tijden met zijn drieën. Daarnaast heeft iedereen een 'back to back', wat inhoudt dat ik een vaste collega hebt die me aflost na 6 weken en ik los hem weer af. Het is een internationaal allegaartje, een Zweed, een Zuid-Afrikaan, een Canadees, een Tsjech, een Ier en een Nederlander dus. Met zijn zessen zijn we verantwoordelijk voor de technische kant van de operatie. Elke twee weken wordt er iemand afgelost, dus ik werk uiteindelijk met iedereen samen behalve met mijn collega Justin, daar hij mijn back to back is.


De twee collega's met wie ik het meeste samenwerk zijn Radek en Roger. Roger is een Zweed die in Thailand woont en hij heeft momenteel de leiding over het cluppie. Roger heeft een positieve kijk op het leven en houdt wel van een lolletje.

Radek is een verhaal apart. Opgegroeid achter het ijzeren gordijn in Praag is hij duidelijk nog een product van het toenmalige pro Russische regime. Hij is dol op discussies, stokpaardjes zijn sociale ongelijkheid en de kwaliteit van Oost-Europese producten. Ik heb één keer de fout gemaakt te opperen dat in mijn visie Russische helikopters inferieur zijn aan westerse helikopters. Nou, dat heb ik geweten! Terwijl Roger gniffelend achter Radek stond (die kent hem al wat langer), kreeg ik met luide stem de wind van voren: Radek is absoluut overtuigd van de superieure kwaliteit van Oost-Europese producten...... Met zijn kalende hoofd, ringbaardje en opgeheven vingertje zag ik ineens Lenin voor me staan die vanaf een kansel de revolutie aan het verkondigen is. Het zit blijkbaar een beetje in hun bloed, dat revolutioneren.....

Als buitenlands bedrijf ben je verplicht om lokale mensen aan te nemen in je operatie om zo de locale economie ook wat te helpen. Vandaar dat we drie lokale helpers in dienst hebben, Edwyn, Hamdi en Seif. En hoewel ze graag de kans willen krijgen om ook eens aan een helikopter te sleutelen, merken we in de praktijk dat het gebrek aan opleiding en praktijk ervaring ze zodanig parten speelt dat het niet verantwoord is om ze hiervoor in te zetten. Hun werk beperkt zich dan ook voornamelijk tot het wassen en schoonmaken van de helikopters en het verrichten van hand- en spandiensten terwijl wij het daadwerkelijke sleutelwerk doen.



Edwyn is verreweg de meest ambitieuze van de drie. Als hij maar even de kans krijgt, sleutelt hij graag mee. Hij is de enige die we het toevertrouwen om panelen te openen en te sluiten, maar meer dan dat durven we hem (nog) niet te laten doen. Hij is zeker niet onhandig maar door zijn gebrek aan opleiding en waarschijnlijk ook het verschil in culturele achtergrond kan hij volkomen onverwachte fouten maken.

 

Seif is met zijn 59 jaren beduidend ouder dan de andere twee. Hij is de rust zelve en wordt alom gerespecteerd. Hierdoor fungeert hij een beetje als vaderfiguur en leider voor de andere twee. Seif spreekt redelijk goed Engels, is een devoot moslim, maar van de soort die volgens Geert niet bestaat: hij legt je graag de gewoontes uit van de locale moslims maar voelt zich totaal niet geschoffeerd als Roger, goed bedoeld, de Islam weer eens op de hak neemt.
Samen zijn Seif en ik 'Team Babu', oftewel de opa's...... Alleen waar het in het Nederlands een beetje denigrerend klinkt is Babu in het Swahili een beleefdheidsgroet die respectvol is. Althans, dat hebben ze me wijs gemaakt!

 





 

Hamdi Tulole is de laatste van het stel. Hamdi is een aardige maar beetje stille helper. Hij kampt echter met een groot probleem; hij spreekt nauwelijks Engels maar durft daar om een of andere reden niet voor uit te komen. Waarschijnlijk is hij bang om te worden ontslagen als blijkt dat hij geen Engels verstaat.
Een van de voordelen van het hebben van helpers is dat als je boven op de heli staat en erachter komt dat je net dat ene schroevendraaiertje vergeten hebt mee te nemen, je even aan een helper kan vragen of hij het ontbrekende gereedschap uit het werkhok wil halen. Bij Hamdi blijft het echter altijd een verrassing waarmee hij terug komt...... Een schroevendraaier of hamer lukt nog wel, maar zodra het wat specialistischer wordt moet je echt de tijd nemen om het duidelijk te maken en altijd vragen of hij het begrepen heeft. Hij zal sowieso altijd zeggen dat hij het begrepen heeft, ook als hij er geen flauw benul van heeft van wat je bedoelt. Roger en ik kunnen echter aan zijn manier van antwoorden horen of hij het begrepen heeft. Als je vraagt of  het duidelijk is en hij antwoordt bevestigend 'Uhuhh', dan betekent het dat hij het niet begrepen heeft. Dan moet je het verder verduidelijken. Net zolang totdat het 'uhuhh' overgaat in  'ehEHHH!!'  Het is niet meer dan een subtiel nuance verschil, maar wel het verschil tussen wel en niet begrijpen. Radek heeft er echter moeite mee om dit nuance verschil op te pikken. Daarnaast heeft Radek weinig geduld met Hamdi en denkt het communicatie probleem vooral op te kunnen lossen door het volume wat verder open te zetten....
Mooi voorbeeld: laatst lag Radek half ondersteboven in een lastige houding ergens diep in de heli. En prompt komt hij er achter dat hij een cruciaal gereedschapje is vergeten.  

'HAMDI, CAN YOU BRING ME THE SMALL RED CRIMP TOOL!!!?' 

'Uhuhhh'.... 

Roger en ik zien vervolgens vanaf een afstandje Hamdi met grote paniekogen op zoek gaan naar Seif, hopende dat hij zal weten wat voor gereedschap Radek in vredesnaam bedoelt. Als hij na een paar minuten zoeken Seif nog niet gevonden heeft, loopt hij twijfelend weer terug naar Radek. Maar zodra hij Radeks voeten ongeduldig wachtend uit de helikopter ziet steken stopt hij en na een korte innerlijke strijd lijkt hij een knoop door te hakken en draait zich weer om. Ten einde raad loopt hij het werkhok in en pakt een stuk gereedschap, geselecteerd volgens het iene miene mutte principe..... Vervolgens loopt hij, met een twijfelachtige blik op het (inderdaad verkeerde) stuk gereedschap terug naar de helikopter en reikt het naar binnen alsof hij een voetzoeker met zeer kort lontje moet aansteken. En inderdaad, Radeks reactie is dan ook als een voetzoeker die in een kleine ruimte afgaat......
'JESUS CHRIST!!!! THIS IS AGAIN WRONG HAMDI!  I TOLD YOU THREE TIMES ALREADY WHAT I NEED!!!!!!! ' Al vloekend en zijn hoofd stotend wurmt Radek zich uit zijn benarde positie om zelf de 'small red crimp tool' te gaan halen. 

Dit is meestal het moment dat Roger en ik lachend te hulp schieten. Gelukkig kunnen zowel Radek als Hamdi er achteraf ook wel de humor van inzien. Toch blijft de verhouding tussen Hamdi en Radek een beetje gespannen en Hamdi slaat dan ook altijd een zucht van verlichting als Radek na zes weken weer naar huis gaat.
Maar Roger zou Roger niet zijn als hij Hamdi er niet pesterig mee confronteert zodra Radek weer in aantocht is: 

'Hey Hamdi. Guess who comes back to Mtwara next week............., your friend Radek!'   

'Huhh, who?' Hamdi is niet zo vlug van begrip, maar dat was al duidelijk, denk ik.

'JESUS CHRIST!!!!' Mimiekt Roger.

'Ohoohhh...'