Babu

Na het vertrek van Marc en Bailey, vorige week, is het weer rustig geworden. Ondertussen is het boorplatform verplaatst naar een plaats dicht onder de kust van Mtwara, wat er in resulteert dat we momenteel maar een half uur per dag vliegen. Misschien is dit een goed moment om even verder uit te wijden over het leven van alledag in Mtwara.

Het hotel waar we "wonen" ligt in het centrum van Mtwara (zover je van een centrum kan spreken) en is in zijn geheel afgehuurd door ons bedrijf.

Laso View Hotel is een eenvoudig hotel met 16 kamers; de kamers zijn ruim en schoon.....maar daar houd het dan ook mee op. Geen zwembad, bar of restaurant, laat staan een tuin waar je lekker kunt relaxen in een hangmat of zo. We noemen het een beetje smalend ons "anderhalf sterren" hotel. Er is enkel een televisie kamer en sinds kort een snooker tafel in de ruimte waar we eten.

Persoonlijk vindt ik het grootste gemis het ontbreken van een tuin waar je lekker kunt relaxen. Nu zit ik noodgedwongen onder uit gezakt op mijn bed, naar een kale, door TL licht beschenen witte muur te kijken. Dus nee; het hotel is niet alles.....

Om het gemis van een sfeervolle tuin te vergeten, lopen we regelmatig in de namiddag naar Msemo Hotel, aan de kust. Een beetje smoezelig hotel maar wel voorzien van een rustig terras aan zee waar we onder het genot van een koud biertje de zon in de zee kunnen zien ondergaan. Hier krijg je bijna het gevoel op vakantie te zijn, zeker na het tweede biertje!

Hier horen we ook de laatste roddels en geruchten uit de wereld van de olie maatschappijen. Het laatste gerucht, vers van de pers: we gaan in december waarschijnlijk voor twee tot drie maanden naar Mombasa, in Kenia, voor een paar proefboringen.

Mtwara zelf is eigenlijk een uit de kluiten gewassen dorp. Er is geen hoogbouw; ons hotel met zijn twee verdiepingen is een van de weinige redelijk moderne gebouwen. Voor de rest bestaat de helft uit modderhutten met rieten daken en de andere helft uit simpele enkelsteens woningen met golfplaten daken. Nagenoeg geen enkele woning heeft ruiten in de raam openingen.
Alleen enkele hoofdwegen zijn verhard; de rest lijkt vooral te bestaan uit zandgaten en kleihobbels. Ik ben bang dat het 1 groot modderbad wordt zodra de regentijd begint

Over regen gesproken: het weer is nu al twee maanden perfect: overwegend zonnig met de temperatuur altijd rond de dertig graden. Door de lage luchtvochtigheid en het nagenoeg altijd aanwezige windje is het echter een lekkere dertig graden. In de zomer (Januari tot Maart) regent het veel meer en is het door de hoge luchtvochtigheid dan ook veel minder aangenaam.

Onze grootste vijand is de verveling. Helemaal nu we zo weinig vliegen worden we geconfronteerd met een hoeveelheid vrije tijd die niet zo makkelijk is in te vullen. Sommigen gebruiken die vrije tijd bijvoorbeeld om complete TV series op hun computer te kijken. Sport kijken op TV is ook populair. Zelf besteed ik 's avonds veel tijd aan contacten met het thuisfront; skypen met Ageeth, facebooken en bloggen. Zodra ik overdag tijd vrij heb blaas ik mijn surplus aan energie af door met mijn mountainbike de grenzen van mijn afrikaanse wereld op te zoeken en te verleggen.
Ook een populair tijdverdrijf is om van de airport terug naar het hotel te lopen. Met een omweggetje loop je al gauw 10 kilometer en sla je weer 2 uur van de dag stuk.
Toen ik van de week samen met Roger terug naar het hotel liep hadden we weer een hoop aanspraak onderweg. Iedereen groet met een joviaal "Jambo!" . Een paar jonge vrouwen roepen iets onverstaanbaars waarna ze giebelend door lopen en regelmatig rennen er tientallen kleine kinderen achter ons aan en roepen "Babu, Babu!!!!"  naar me........Daar Roger vrij aardig swahilli spreekt vraag ik nieuwsgierig of hij weet wat Babu betekent. Met een grijns als van de wolf die roodkapje gaat opeten zegt Roger: "Babu betekend opa".........
Stelletje brutale snotapen...