Kerst in Afrika

Kerstavond lig ik bijtijds op bed, want de drukkende warmte heeft er wel ingehakt. Rond 1 uur 's nachts word ik wakker van de regen. Het komt met bakken naar beneden, recht op het zinken dak van de eetzaal onder mijn raam. Wat een kabaal! Nee, slapen wordt niks meer. Zeker niet nadat de bliksem met een rotklap inslaat en het hotel stroomloos achterlaat. Zonder airco zweet ik mezelf door de nacht. Als ik tegen de ochtend eindelijk bijna in slaap val, is het de beurt aan de kikkers. Waarschijnlijk hebben ze het hele jaar op deze bui gewacht, want ze zetten hun beste pootje voor en gaan voluit. Allemachtig, wat een herrie. Gebroken zit ik een uur later aan het ontbijt en aanschouw een verzopen Mtwara. Buiten het hotel staat alles blank en als we naar het vliegveld rijden zien we dat de net aangelegde drainage geulen langs de weg al op verschillende plaatsen zijn weggeslagen. Met de zomer is duidelijk ook de regen gearriveerd.

Eerste Kerstdag wordt er niet gevlogen en dat geeft ons de gelegenheid om de lekkende olie afdichting van de motor te repareren. Om vijf uur kunnen we het sein 'brand meester' geven zodat we nog ruim op tijd zijn voor de kerstmaaltijd. We hadden vlees in Dar es Salaam geregeld en dat in een koelbox met de heli mee laten liften naar Mtwara. Waar het precies is misgegaan weet ik niet, maar het 'vlees' bleek hoofdzakelijk uit botten en pezen te bestaan. Ik heb nog een dappere poging ondernomen om er wat eetbaars uit te peuteren maar heb dat na tien minuten op moeten geven. Na een maaltijd van aardappelpuree en kale salade hebben we onze teleurstelling maar verdronken in de rode wijn. Volgend jaar beter, proost!

De vrijdag na de kerst worden eindelijk de containers opgehaald. We zullen de komende week dus met onze handen moeten roeien want zelfs de riemen zijn ingepakt. We houden onze vingers gekruist en hopen dat er niets stuk gaat de komende tijd, want dan staan we tot op onze veters afgebrand...

Hopelijk zien we hem terug in Mombasa.....

Als echte Nederlander MOET je tussen kerst en oud jaar natuurlijk naar de top 2000 luisteren. Met een beetje kunst en vliegwerk hebben we Radio 2 nu vanaf het internet op de luidsprekers in de hangaar kunnen zetten. Ik zit dus wel goed tot oud jaar!
Terwijl Lee Towers ons in het Engels maant om door te lopen, verwissel ik de RH aft float van de Delta Golf (sorry voor het vakjargon). Aanvankelijk zijn ook de niet-Nederlandse collega's enthousiast, maar als ik een uurtje later boven op de heli met André Hazes sta mee te brullen dat we een beetje verliefd zijn, haken ze af. Volgens Roger klink ik als een dronken Duitser. Kan wel zijn, maar ik heb schik. Als we wat later weggaan en ik de radio uitzet, hoor ik nog net dat er een file op de A7 staat. Kijk, daar kunnen we dan toch maar mooi rekening mee houden op de terugweg naar het hotel!

Als uitsmijter nog even een plaatje van ons toekomstig hotel in Mombasa. Na bijna 3 weken hier onder een koude douche te hebben gestaan (de hete douche in mijn nieuwe kamer bleek een eenmalig fenomeen) zal dat afzien worden!

Verhuizen

De stilte op mijn blog is na 8 weken weer ten einde gekomen. Normaal probeer ik zo snel mogelijk de draad weer op te pakken zodra ik ben aangekomen in Tanzania. Maar nu was het vanaf dag 1 direct alweer een heksenketel, dus vandaar de week vertraging. Laat ik maar bij het begin beginnen.

Net terug in Nederland, na mijn vorige tour in Mtwara, zijn we op zoek gegaan naar een mooi camperbusje. Geheel tegen de verwachting in was de eerste bus die we gingen bekijken gelijk een schot in de roos. Als kersverse trotse eigenaren zijn we natuurlijk direct een weekendje gaan winterkamperen. Lekker knus in onze pool slaapzak hebben we twee nachten 'op het dak' geslapen, als echte bikkels in de ijzige kou... 's Ochtends komt het moeilijkste moment van de dag als één van ons tweeën zijn blote arm uit de warme slaapzak moet halen om op het knopje van de kachel te drukken... Dit is echt decadent lekker!

Tegen de tijd dat mijn 'Off Time' zijn laatste week ingaat begin ik onrustig te worden. Ik begin mijn werkmail weer te lezen en  me voor te bereiden op weer zes weken Mtwara. De waarheid is dat ik na zes weken vrij er gewoon weer aan toe ben om te gaan werken. We houden het er maar op dat dat een goed teken is!

Terug in Mtwara vallen er direct wat veranderingen op: het is duidelijk warmer, vochtiger, en de lucht is vol van subtiele geuren. De bomen staan er fris groen bij, sommige vol met knalrode bloesems. De zomer is hier duidelijk begonnen.

Fris groen zichtbaar vanuit het hotel

Om na zes weken rust ineens weer midden in het werk te vallen is vergelijkbaar met het invoegen op een drukke snelweg via een korte invoegstrook terwijl iedereen 140 rijdt. Kortom, het is altijd weer even wennen en het duurt dan ook elke keer wel een dag of twee voordat ik weer op 'snelheid' ben. Eigenlijk heeft iedereen daar wel last van en er wordt dan ook rekening mee gehouden. De eerste dag terug krijg je de tijd om te acclimatiseren en word je door de rest van de crew weer bijgespijkerd over alle gebeurtenissen van de afgelopen zes weken. En 's avonds, na een koude douche en een warm biertje in ons anderhalf sterren hotel weet ik weer dat ik in Afrika ben.

Was mijn laatste tour al een drukke tour; deze tour lijkt het na twee weken al te gaan winnen.
Het boorschip ligt momenteel voor de kust bij Dar es Salaam wat inhoudt dat we de passagiers vanuit Dar es Salaam naar het schip vliegen terwijl de basis in Mtwara blijft. Dit resulteert in veel meer vlieguren, wat zich weer uit in lange dagen met veel werk. Daar bovenop komt dat we aan het eind van het jaar gaan verhuizen naar Mombasa, in Kenia. De hele basis wordt momenteel ingepakt in zeecontainers en het lijkt er op dat we op 31 december de helikopters overvliegen naar Mombasa.

Inpakken!

Omdat al onze spullen nu in de zeecontainers zijn ingepakt breekt voor ons een spannende tijd aan. We zullen het tot Mombasa ongeveer twee weken moeten rooien zonder het merendeel van onze spullen. We kunnen nog geen band oppompen. We zitten met onze vingers gekruist dat er niets stukgaat tot Mombasa want dan staan we echt tot op onze veters afgebrand. Een voorproefje van de ellende die ons mogelijk te wachten staat kregen we gisteren. Eén van de helikopters was teruggekomen met een stevige olielekkage op een motor. De lekkage was overduidelijk buiten de limiet. Einde oefening dus. Gistermiddag hebben we een nieuw plan gemaakt voor de komende dagen. De SAR helikopter hebben we nu omgebouwd naar passagiers configuratie, zodat de olieboeren in ieder geval naar de kust kunnen worden gebracht om voor de kerst nog thuis te kunnen zijn. Vandaag moeten we in de containers duiken om wat speciaal gereedschap te 'bevrijden'. Gelukkig waren de containers nog niet opgehaald door de transporteur! Ondertussen zijn de noodzakelijke nieuwe afdichtingsringen besteld en het lijkt er op dat ze vandaag (zondag) op het vliegtuig van Amsterdam naar Dar zitten. Dat zou betekenen dat we ze misschien dinsdag in huis hebben. En dat geeft ons meer dan genoeg tijd om de motor uit de helikopter te peuteren, want dat zal wel lastig worden zonder de gebruikelijke werkstands rond de helikopter.

Tegelijkertijd begint de situatie in mijn hotelkamer onhoudbaar te worden: ik heb al vanaf dag 1 geen warme douche gehad en hoewel dit geen onoverkomelijk probleem is, wordt het ondertussen wel vervelend. Daarnaast blijkt er bij de bovenburen een lekkage in de toiletafvoer te zitten met stankoverlast tot gevolg. Zaterdagavond heb ik al mijn spullen verhuisd naar de andere kant van het hotel en kon ik eindelijk een warme douche nemen. Nou warm... Hij blijkt zo heet dat ik er nauwelijks onder kan staan. En niet te regelen natuurlijk. Tja, het blijft Afrika...

Als laatste wil ik iedereen een gezellige kerst en een gezond 2014 toe wensen!