Verhuizen

De stilte op mijn blog is na 8 weken weer ten einde gekomen. Normaal probeer ik zo snel mogelijk de draad weer op te pakken zodra ik ben aangekomen in Tanzania. Maar nu was het vanaf dag 1 direct alweer een heksenketel, dus vandaar de week vertraging. Laat ik maar bij het begin beginnen.

Net terug in Nederland, na mijn vorige tour in Mtwara, zijn we op zoek gegaan naar een mooi camperbusje. Geheel tegen de verwachting in was de eerste bus die we gingen bekijken gelijk een schot in de roos. Als kersverse trotse eigenaren zijn we natuurlijk direct een weekendje gaan winterkamperen. Lekker knus in onze pool slaapzak hebben we twee nachten 'op het dak' geslapen, als echte bikkels in de ijzige kou... 's Ochtends komt het moeilijkste moment van de dag als één van ons tweeën zijn blote arm uit de warme slaapzak moet halen om op het knopje van de kachel te drukken... Dit is echt decadent lekker!

Tegen de tijd dat mijn 'Off Time' zijn laatste week ingaat begin ik onrustig te worden. Ik begin mijn werkmail weer te lezen en  me voor te bereiden op weer zes weken Mtwara. De waarheid is dat ik na zes weken vrij er gewoon weer aan toe ben om te gaan werken. We houden het er maar op dat dat een goed teken is!

Terug in Mtwara vallen er direct wat veranderingen op: het is duidelijk warmer, vochtiger, en de lucht is vol van subtiele geuren. De bomen staan er fris groen bij, sommige vol met knalrode bloesems. De zomer is hier duidelijk begonnen.

Fris groen zichtbaar vanuit het hotel

Om na zes weken rust ineens weer midden in het werk te vallen is vergelijkbaar met het invoegen op een drukke snelweg via een korte invoegstrook terwijl iedereen 140 rijdt. Kortom, het is altijd weer even wennen en het duurt dan ook elke keer wel een dag of twee voordat ik weer op 'snelheid' ben. Eigenlijk heeft iedereen daar wel last van en er wordt dan ook rekening mee gehouden. De eerste dag terug krijg je de tijd om te acclimatiseren en word je door de rest van de crew weer bijgespijkerd over alle gebeurtenissen van de afgelopen zes weken. En 's avonds, na een koude douche en een warm biertje in ons anderhalf sterren hotel weet ik weer dat ik in Afrika ben.

Was mijn laatste tour al een drukke tour; deze tour lijkt het na twee weken al te gaan winnen.
Het boorschip ligt momenteel voor de kust bij Dar es Salaam wat inhoudt dat we de passagiers vanuit Dar es Salaam naar het schip vliegen terwijl de basis in Mtwara blijft. Dit resulteert in veel meer vlieguren, wat zich weer uit in lange dagen met veel werk. Daar bovenop komt dat we aan het eind van het jaar gaan verhuizen naar Mombasa, in Kenia. De hele basis wordt momenteel ingepakt in zeecontainers en het lijkt er op dat we op 31 december de helikopters overvliegen naar Mombasa.

Inpakken!

Omdat al onze spullen nu in de zeecontainers zijn ingepakt breekt voor ons een spannende tijd aan. We zullen het tot Mombasa ongeveer twee weken moeten rooien zonder het merendeel van onze spullen. We kunnen nog geen band oppompen. We zitten met onze vingers gekruist dat er niets stukgaat tot Mombasa want dan staan we echt tot op onze veters afgebrand. Een voorproefje van de ellende die ons mogelijk te wachten staat kregen we gisteren. Eén van de helikopters was teruggekomen met een stevige olielekkage op een motor. De lekkage was overduidelijk buiten de limiet. Einde oefening dus. Gistermiddag hebben we een nieuw plan gemaakt voor de komende dagen. De SAR helikopter hebben we nu omgebouwd naar passagiers configuratie, zodat de olieboeren in ieder geval naar de kust kunnen worden gebracht om voor de kerst nog thuis te kunnen zijn. Vandaag moeten we in de containers duiken om wat speciaal gereedschap te 'bevrijden'. Gelukkig waren de containers nog niet opgehaald door de transporteur! Ondertussen zijn de noodzakelijke nieuwe afdichtingsringen besteld en het lijkt er op dat ze vandaag (zondag) op het vliegtuig van Amsterdam naar Dar zitten. Dat zou betekenen dat we ze misschien dinsdag in huis hebben. En dat geeft ons meer dan genoeg tijd om de motor uit de helikopter te peuteren, want dat zal wel lastig worden zonder de gebruikelijke werkstands rond de helikopter.

Tegelijkertijd begint de situatie in mijn hotelkamer onhoudbaar te worden: ik heb al vanaf dag 1 geen warme douche gehad en hoewel dit geen onoverkomelijk probleem is, wordt het ondertussen wel vervelend. Daarnaast blijkt er bij de bovenburen een lekkage in de toiletafvoer te zitten met stankoverlast tot gevolg. Zaterdagavond heb ik al mijn spullen verhuisd naar de andere kant van het hotel en kon ik eindelijk een warme douche nemen. Nou warm... Hij blijkt zo heet dat ik er nauwelijks onder kan staan. En niet te regelen natuurlijk. Tja, het blijft Afrika...

Als laatste wil ik iedereen een gezellige kerst en een gezond 2014 toe wensen!