Slapend rijk worden

Na lang in onzekerheid te zijn gehouden betreft mijn volgende bestemming, kreeg ik twee weken voordat ik weer moest gaan werken te horen dat mijn volgende bestemming Durban zou worden, in Zuid Afrika. Eindelijk weg uit Mtwara, YESSS! Zuid Afrika, here I come! Maar helaas weer te vroeg gejuicht: een week voordat het zover is krijg ik het bericht dat ik toch weer naar Mtwara moet afreizen. De douane formaliteiten om de hele basis te exporteren uit Tanzania nemen aanzienlijk meer tijd in beslag dan gebruikelijk wegens de niet echt meewerkende Tanzaniaanse autoriteiten. Ik geloof dat ik daar nooit meer weg kom...

Maar eerst even terug naar begin december. Na mijn drukke vorige Tour had ik veel zin in mijn vrije periode van zes weken. Kerst en oud en nieuw thuis en verder niks gepland, stiekem hopend op genoeg vorst om lekker veel toertochten te kunnen schaatsen. Eenmaal thuis heb ik gelijk maar een mooie foto van dat prachtige Nederlandse winterweer gemaakt:

Kortom, het was me na een paar dagen wel duidelijk dat er van schaatsen niet veel ging komen.
 Gelukkig had Ageeth als geintje een VW campertje van Lego voor me gekocht, als verlaat Sinterklaas cadeautje. Dus terwijl de regen tegen het raam kletterde hebben wij met zijn tweeën gezellig een paar dagen zitten fröbelen met dertienhonderdvierendertig stukjes lego om er een campertje van te kleien. Belgisch biertje erbij, bakkie chips... kortom: oer Hollandse kneuterige gezelligheid!

Tadaaaaa! Het resultaat.

.
Op Nieuwjaarsdag hebben we toch nog even de echte camper van stal gehaald voor een paar dagen winterkamperen op de Veluwe. Helaas is het vanwege het aanhoudende slechte weer bij die paar dagen gebleven.
Nadat ik thuis door de klusjes heen raakte, stond er nog een vervelend karweitje te wachten. Ik had mezelf al een tijdje geleden voorgenomen om eens drastisch de zolder op te ruimen en alles te lozen wat ik toch nooit meer denk te gebruiken. Er stond onder andere een kast met meer dan vierduizend dia's die mijn vader ons had nagelaten. Gezien de emotionele waarde had ik er moeite mee om ze weg te gooien, maar bewaren was ook niet echt een optie. Inscannen dan maar met de dia scanner? Dat komt neer op een geschatte driehonderd uur scannen. Ik moet er niet aan denken zeg. Uiteindelijk heb ik ze allemaal doorlopen en een kleine honderd dia's er uit geselecteerd om te scannen. En de rest heb ik bruut in de kliko gekieperd. Dat deed zeer, echt wel...


Een beetje triest wel.

Na vier weken vrij werd het echt zeuren: met alle klussen plat in huis en vanwege het aanhoudende slechte weer geen kans op een paar stevige fietstochten, begon ik me zowaar te vervelen. Wat een luxe! Maar wel eentje waar ik zonder kan. Nu heb ik nog een hobby die al stil ligt sinds ik in het buitenland werk: het bouwen van radiografisch bestuurbare vliegtuigmodellen. Om redenen die zelfs mij een beetje vaag zijn, bleek het een behoorlijke drempel om de draad weer op te pakken waar ik hem twee jaar geleden heb laten vallen. Maar na het eerste uurtje prutsen zat ik er alweer lekker in en voelde ik me als een vis in het water in het volledig overhoop gehaalde hobbykamertje. En zo heb ik mijn resterende vrije dagen toch nog een prettige invulling kunnen geven.

Mijn idee van een gezellige kolere zooi!

De reis terug naar Mtwara verloopt soepeltjes, alleen is er even een hick-up wanneer ik rond middernacht in het hotel in Dar es Salaam aan kom: er is geen reservering te vinden op mijn naam. Blijk ik in het verkeerde hotel te staan... Sukkel die ik ben want het staat dus gewoon correct in de gegevens die me zijn toegestuurd! En zo wordt het toch nog één uur voordat ik in mijn mandje lig in het juiste hotel. Met de wekker op kwart over vier om de vroege vlucht naar Mtwara te halen val ik in slaap om nog geen uur later weer wakker te schrikken, bang om me te verslapen. Van slapen komt niet veel meer met als gevolg dat ik de volgende morgen behoorlijk brak in Mtwara aan kom.
Gelukkig is het niet druk op het werk en één geoefende blik van Mark is genoeg voor hem om me het voorstel te doen om eerst maar eens een paar uur te gaan slapen. En zo trek ik een half uur later het licht uit en terwijl ik mijn ogen dicht doe bedenk ik me ineens dat ik nu slapend rijk wordt.
Mwoah... er zijn slechtere baantjes, denk ik!