Einde van een tijdperk

Zoals ik al eerder had aangegeven ging ik een spannende tijd tegemoet: mijn werkgever was begonnen met het ontslaan van piloten en engineers, daar de markt was ingestort als gevolg van de lage olieprijs. Ik had aanvankelijk weinig hoop dat ik zou kunnen blijven, maar naarmate de dagen zich aaneenregen nadat ik was thuisgekomen en er geen telefoontje kwam vanuit Vancouver met het slechte nieuws, begon ik toch weer voorzichtig hoop te krijgen. Ik schrok wel even toen ik een mailtje kreeg van personeelszaken. Maar dat bleek na openen alleen een felicitatie te zijn wegens het bereiken van de dertig jaar 'in service' mijlpaal, compleet met gouden speldje en een handvol muntjes. Kijk dat geeft de burger weer moed! Het leek er op dat het bedrijf senioriteit toch waardeerde. Helaas was mijn vreugde van korte duur. Begin mei kreeg ik dan toch het gewraakte telefoontje: een nog geen vijf minuten durend gesprek met de simpele mededeling dat ik per half mei werd bedankt na dertig dienstjaren. Of ik nog vragen had. Tja, wat moet je daar nu op zeggen...

Iemand nog geïnteresseerd in een gouden speldje, met briljantjes...? 

Maar voordat mijn wereld op zijn kop werd gezet hebben we nog wel in relatieve onbezorgdheid van een vakantie kunnen genieten. In maart hebben we twee weken gewandeld in Jordanië. Een onverwacht mooi land met zeer vriendelijke en gastvrije mensen. Een paar foto's om jullie een impressie te geven van dit prachtige land:

In het woestijn gebied zijn nog verassend groene kloven te vinden.

Regelmatig worden we tijdens de wandelingen in de woestijn uitgenodigd voor een kopje thee. Hier door een paar geitenhoeders.

Wachtend op de zonsondergang. Die is in de woestijn echt apart.



Dit is of een sprinkhaan of een hoogbegaafde inwoner van Mars. De meningen zijn verdeeld.

Jordanië viel echt op door de aparte en grillige rotsformaties.

Door een twee kilometer lange smalle kloof naar de verborgen ruïne stad Petra lopen en dan dit zien. Wauw......

Petra is een stad die floreerde rond de tijd van de geboorte van Christus. Veel ruïnes in een uitgestrekte en spectaculaire omgeving.

Aan het eind van de dag gaf mijn GPS aan dat we 25 km hadden gelopen in Petra!

Een ander hoogtepunt was een tweedaagse wandeling met een gids in de woestijn van Wadi Rum. Bekend van Lawrence van Arabia.

De setting van onze overnachtingstent was adembenemend mooi. Hoewel het kamp uit 17 tweepersoons tenten bestond waren we de enige gasten. De sterrenhemel 's nachts is niet te beschrijven, zo indrukwekkend.

Nooit geweten: In het Middenoosten komen alleen kamelen met één bult voor. De tweebultige variant leeft in Mongolië.

Nadat we zijn teruggekomen in Nederland plakken we er begin april nog een weekje kamperen in de Eifel aan vast, dit alles om de losgebarsten lente te vieren. Alleen hadden ze dat van die lente vergeten door te geven aan de Duitsers...


Even wennen in de Eifel. Gelukkig werd het steeds beter weer nadat deze foto is gemaakt.

En dan dus het telefoontje die het roer van het schip onverwacht omgooit.

De weken na mijn ontslag staan geheel in het teken van het solliciteren: ik schrijf open brieven naar zo'n beetje alle helikopteroperators die ik maar kan vinden op het internet. Ik schakel verschillende recruiteringsbureaus in, maar het wordt me al snel duidelijk dat de banen momenteel in deze sector niet voor het oprapen liggen. En de banen die er zijn vullen ze het liefste op met jonger personeel omdat kostenreductie in deze tijd van malaise boven ervaring wordt gesteld.
Om mijn gedachten af te leiden trekken we er met de bus bijna elk weekend wel op uit. Veel wandelen en fietsen helpen me om nog redelijk te kunnen slapen 's nachts.
Tijdens zo'n fietstocht in Drenthe krijg ik plots een telefoontje van een recruiteringsbureau: of ik zin hebt om over twee (!) dagen een paar weken te gaan werken als freelancer in Luik. Daar moet ik even over nadenken, want ik ben eigenlijk op zoek naar een vaste baan. Maar ja, 'Beggars can't be choosers', dus bel ik even later terug om aan te geven dat ik daar wel zin in hebt.

En zo vind ik mezelf twee dagen later terug in een tijdelijk gehuurde woning in Luik, klaar om de volgende dag te gaan werken op de luchthaven van Luik. De hooggehakte eigenaresse heeft me nog even wegwijs gemaakt in haar woning en wijst me ook nog snel even de weg door de stad naar de luchthaven voordat ze afscheid neemt.

En daar zit ik dan; in een wildvreemde stad, in een wildvreemd huis, naar foto's van wildvreemde mensen op de schoorsteenmantel te kijken! De slaapkamer is overwegend roze en het kussen ruikt naar parfum... Heel apart.

Mijn tijdelijke woning in Luik

De twee weken in Luik vliegen voorbij. Er is veel werk te doen bij het reparatiecentrum van Agusta Westland en ik ontmoet mensen van alle nationaliteiten. Het voelt heerlijk om weer eens lekker ouderwets te moeten beulen, dat was alweer een tijdje geleden. Humoristisch hoogtepuntje was het monteren van de Main Rotor bladen op een Bell 412: dit is een klusje waarbij je met z'n vieren goed moet samenwerken en communiceren om alles vlekkeloos te laten verlopen. En dat geeft problemen als dat geleid wordt door een Italiaan die alleen Italiaans spreekt en waarbij de rest van het team bestaat uit een Iraniër, een Franstalige Belg en een Nederlander die a) geen Italiaans verstaan en b) elkaar ook niet echt...
De Italiaan probeert dat uiteindelijk op te lossen door nog harder te gaan praten. Dat levert wel een Belg op met de slappe lach, maar het uiteindelijk resultaat verbetert niet zichtbaar ...... Het is gelukt, maar vraag niet hoe.....


Samen aan het werk met Andrew Hall (een Engelsman) en Sannet (een Filipijnse) aan een helicopter van de Politie van Cyprus.

Na mijn terugkomst vanuit Luik besluiten we twee weken op vakantie te gaan naar de Harz (werkloos zijn heeft als voordeel dat je 365 vakantiedagen per jaar hebt!). Tijdens deze vakantie heb ik een sollicitatiegesprek in Wilhelmshaven, bij Wiking. Het wordt een prettig gesprek en in de weken erna timmeren we per email nog wat details af.
Momenteel ben ik in afwachting van het contract dat ze me gaan aanbieden. Al met al ziet het ernaar uit dat Koos Werkeloos per 1 september weer een vaste betrekking heeft.
Wordt vervolgd!