Vergane glorie

Na de chaotische periode van vorige week zijn de afgelopen dagen rustig verlopen. De overspeed van de motor heeft gelukkig niet geleid tot een voortijdige verwisseling. Na drie dagen van paniekerige mailtjes over en weer over drie continenten bleek maandag dat we er genadig van af kwamen: geen verdere actie benodigd. Zo, dat is even lekker!



Apies kijken voor mijn hotelkamerdeur.

Zodoende kon ik na dertig dagen op maandag eindelijk een dag vrij nemen. Veel ondernemingszin had ik niet, dus veel verder dan apies kijken, een strandwandeling en wat luieren bij het zwembad ben ik niet gekomen. Ook wel eens lekker.
De rest van de week hebben we gebruikt om de laatste dozen uit te pakken en de heli's eens te verwennen met een wasbeurt en wat TLC, oftewel: Tender Love and Care.


Het schip van de woestijn, gestrand op het strand van Mombasa

Ondertussen blijven de oude vliegtuigwrakken achter de hangaar aan me trekken. Vooral de oude DC-3 wil ik graag nog eens van dichtbij fotograferen. Maar het hoge gras is niet geheel van gevaren ontbloot. Ik heb ondertussen een gezond respect gekregen voor de slangen op dit continent. De Zwarte Mamba en de Puff Adder (Pof adder?) ben ik beide al tegen gekomen in Mtwara en naar ik begrepen heb is hun beet dodelijk. Een mazzeltje is dat ze alleen bijten als ze pissig zijn. Maar een goeie manier om ze pissig te krijgen is om er per ongeluk in het hoge gras op te gaan staan. Dus de DC-3 die in een zee van hoog gras staat had net zo goed midden in een mijnenveld kunnen staan, net zo onbereikbaar. Maar zaterdagmiddag na het werk wint mijn nieuwsgierigheid het toch van mijn gezond verstand. Heel voorzichtig loop ik langzaam stap voor stap naar het wrak, terwijl ik het gras voor me met mijn ogen aftast naar beweging. Natuurlijk ben ik geen slang tegen gekomen maar ik ben even goed opgelucht als ik bij het wrak sta. Aan de achterkant van het wrak gekomen wacht me een verrassing: de vrachtdeur is open, dus ik kan mooi naar binnen. En daar heb ik toch weer een paar artistieke plaatjes kunnen schieten.

Als ik 's avonds de foto's op mijn computer bekijk valt mijn oog op de wat vage registratie op de achterkant van de romp, ZK-BBJ.  Toch wel nieuwsgierig geworden gooi ik eens een visje uit op Google, en met succes...

Deze DC-3 is in 1945 in Oklahoma gebouwd en vervolgens aan de  Nieuw Zeelandse Luchtmacht geleverd. Na in de vijftiger jaren in Singapore van dienst te zijn geweest, heeft ze tot 1994 in Nieuw Zeeland gevlogen.



Toen.....



...en nu.

Na een korte tijd in Cambodja te hebben geopereerd heeft ze haar laatste jaren gesleten als manusje van alles voor the United Nations in Kenia en Somalië. En sinds 2001 staat ze afgedankt in Mombasa, na 56 dienstjaren! Rust zacht, oude dame...

De ZK-BBJ in betere tijden.