Mombasa!

Sinds mijn laatste blog update is er wel weer het een en ander gebeurd. Na bijna tot de laatste dag in onzekerheid te zijn gehouden door de oliemaatschappij krijgen we 31 december te horen dat we definitief op 2 januari naar Mombasa gaan verhuizen. Zoals altijd tegen de tijd dat het boorschip naar een nieuwe locatie verhuist neemt de bedrijvigheid toe en zodoende krijgen we op oudejaarsdag nog even te horen dat we nieuwjaarsdag een drukke dag krijgen en om half zeven met een heli moeten vertrekken naar Dar es Salaam, met de waarschijnlijkheid dat we de dag daar ook eindigen. Daarom moet er ook een techneut mee en raad eens wie het kortste strootje trok...

 

Nieuwjaarsochtend gaat de wekker om kwart voor vijf en na een karig ontbijt rijden we in het donker naar het vliegveld. Haastig zet ik de kist buiten en tegen de tijd dat de zon op komt klimmen wij naar 8000 ft en geniet ik van de prachtige vergezichten.

In Dar es Salaam aangekomen help ik met het tanken van de machine en nadat de heli is vertrokken naar het boorschip maak ik me op voor een lange dag van wachten, want ze zullen de hele dag op het schip blijven. Gelukkig hebben we in Dar ook een basis met twee Sikorsky heli's en het is dan ook leuk om daar een Nederlandse collega tegen te komen, Aino. Aino vertelt me dat hij de basis aan het opdoeken is daar we het contract per 1 januari aan onze grote concurrent Bristow hebben verloren, die met gloednieuwe heli's net die dag voor het eerst vliegen. Een beetje wrang om te zien maar het hoort er nu eenmaal bij.



Agusta van Bristow achter onze machine, vlak voor hun eerste vlucht.




De oude Sikorsky, ingepakt en wachtend op een volgend contract, ergens in de wereld.

Pas om 6 uur komt onze heli terug in Dar en na een laat diner in een hotel in Dar lig ik uiteindelijk om 11 uur bekaf in bed.

Voor mijn gevoel gaat de wekker af zodra ik in slaap val. En dat zit niet zo heel ver van de waarheid af want het is wederom kwart voor vijf. Dit gaat Boogie niet volhouden, denk ik nog, als ik me slaapdronken weer in mijn niet al te frisse kloffie van de dag ervoor hijs.
Vandaag wordt weer een lange dag, eerst terugvliegen naar Mtwara in het zuiden, daar snel naar het hotel om mijn spullen in te pakken en dan met mijn koffers terug naar het vliegveld waar we om half elf hopen te vertrekken naar Mombasa.
Zodra ik met mijn koffers weer vanuit het hotel op het veld in Mtwara kom is het een bedrijvigheid vanjewelste. Er wordt nog druk ingepakt en getankt en natuurlijk willen we te veel mee nemen en hebben we problemen om het zwaartepunt binnen de limieten te houden.

Nog net een plekkie voor Boog, links

Bijna klaar voor vertrek



'Last minute drain' want drie uur vliegen zonder toilet......

Om elf uur stijgen we op en zien Mtwara snel kleiner worden. Tijdens de drie uur durende vlucht vermaak ik me vooral met fotograferen. Dus hieronder dan gelijk maar een collage:


Glen en Ryan, onze SAR Hoist Crew vliegen samen met mij in de cabine van de Delta Golf, de SAR machine.



Ken Whittal en Darcy Hoover zitten op de bok...



Onderweg veel exotische eilanden, zoals hier: Pemba.

Rond de klok van twee uur landen we op de internationale luchthaven van Mombasa alwaar we direct geconfronteerd worden met de bureaucratie van Kenia. Voordat we door immigratie heen zijn en een pas hebben om op de luchthaven te mogen komen zijn er alweer 2 uur verstreken. Moe als we zijn moeten we op de luchthaven blijven omdat de oliemaatschappij staat te springen om een hoop mensen naar het boorschip te brengen. Het wachten is alleen nog op een handtekening van de Keniaanse luchtvaartautoriteiten voor toestemming om commercieel te mogen vliegen. Tegen zessen wordt duidelijk dat die toestemming er vandaag niet meer gaat komen. We kunnen eindelijk naar ons hotel gaan waar we na een uur rijden in het donker arriveren. Na het eten denk ik maar aan één ding:  slapen...



Na de landing in Mombasa, wachtend op de autoriteiten.

De dagen erna komt de operatie langzaam op gang, en na drie dagen lijken we het ritme weer te hebben gevonden. We hebben ons ondertussen in een oude hangaar geïnstalleerd met rondom een aantal vliegtuig wrakken. Die kunnen nog van pas komen, de komende tijd!



Ons 'magazijn' ;-)

Al met al staat er genoeg materiaal rond de hangaar om een paar mooie artistieke plaatjes op te leveren.

Oude Boeing 707

En dan is ineens de maat vol...

De lange werkdagen van de afgelopen weken beginnen duidelijk hun tol te heffen. Ik merkte de laatste dagen al dat ik minder kon hebben en sneller geïrriteerd raakte. Iedereen hier kent de symptomen en zodra ik aangeef aan Roger dat ik nu na 3,5 week onafgebroken te hebben gewerkt toch echt wel toe ben aan een middagje vrij vind hij dat een HEEL goed plan...
En zo zit ik dan vanmiddag eindelijk op mijn krent aan het zwembad en probeer te ontspannen. ONTSPANNEN ZEG IK!!!!!
Kortom, ik merk dat dat dus geen knopje is die je om kan zetten. Maar ik moet zeggen dat een alcoholische versnapering je wel een duwtje in de goede richting kan geven...

1 van de 5 zwembaden in het hotel......